Early Years
Tijdens zijn middelbareschooltijd in Harderwijk (gymnasium op het CCNV) ontdekte Eric de muziek als levensdoel. Tuba speelde hij al sinds zijn 10e, op de plaatselijke muziekschool had hij les van de zeer kundige en enthousiaste Klaas van Zalk. Die nam hem ook mee naar muziekverenigingen in Harderwijk en Oldebroek (niet echt leuk) en naar een ensemble dat kerk- en oude-muziek speelde (wel leuk). Als 15-jarige noemde Eric als favoriete componisten J.S. Bach en Giovanni Gabrieli. Daar kan je hem nog steeds wakker voor maken overigens… Toen hij 16 was begon hij met pianoles en bereidde zich voor op het Conservatorium. Popmuziek deed hem niet veel maar diep onder de indruk was hij van cabaret. Zowel professioneel als het schoolcabaret. Humor en vrolijke muziek…. Dat leek m wel wat. Rond het eindexamen vormde hij een cabaret duo (Kabaretteketet….) met Jan-Albert Roetman (inmiddels predikant in Frankrijk…). Er werd met succes een paar keer opgetreden. Met eigen teksten en muziek. Eric leerde een beetje akkoorden/improviseren; dat was geheel nieuw. Daar deed de muziekschool niet aan.
Amsterdam
In 1979 begon Eric aan de studie schoolmuziek op het Amsterdams Conservatorium. Leuk, leerzaam, wel wat schools. Met enkel medestudenten richtte Eric een klein orkestje op: Heren Enkel Spel geheten. Om zelf te arrangeren en de lichte muziek te verkennen. Dat werd steeds leuker en onder de naam Benonies bestaat het nu nog steeds!! www.benonies.nl Omdat Eric een van de weinigen was die soepel liedjes kon begeleiden achter de piano raakte hij betrokken bij diverse cabaret-uitingen. Onder andere met studiegenoot Justus van Oel. Die haalde er een middelbare-school-makker bij: Erik van Muiswinkel en de rest is geschiedenis. Als Zak & As deden ze mee aan het Leids Cabaretfestival in 1985 dat met klinkende cijfers gewonnen werd. Er volgde een jaren durende tournee langs alle Nederlandse theaters, radio- en tv-zenders. De programma’s Hij Is Justus, Wij Zijn Erik en Het Nut Van De Neushoorn werden door het hele land gespeeld. Op 1 januari 1989 hield Eric het voor gezien en ging zich richten op het onderwijs. En bandjes…
Schooljaren
Inmiddels was hij muziekdocent op het Michael College te Zaandam. Een middelbare school met veel extra’s zoals schoolreisjes. Eric deed ze allemaal: Londen, Parijs, Belgrado, Fietstrektocht, Ardennen, werkweken etc… Erg leuk en een goede manier om de leerlingen te leren kennen. En daardoor beter les te geven. Eric verdiepte zich in popmuziek en jeugdcultuur, zong zich schor met de kinders en organiseerde koffieconcerten, een jaarlijks podium festival met live-band (dat bestaat nog steeds…) en herschreef en dirigeerde Jesus Christ Superstar tijdens een jubileumweek. In 1989 reisde hij een half jaar door Zuid-Amerika (Ecuador, Peru, Bolivia, Chili, Argentinië), leerde Spaans en ontwikkelde een blijvende passie voor muziek uit de landen die hij bezocht. Daarna maakte hij een switch naar een ander soort onderwijs.
Hij verhuisde naar Zutphen en gaf les op de Vrije School de Berkel: lagere en middelbare school. Muziekles in alle klassen, nauwelijks apparatuur of “moderne dingen” maar noest zingen met pianobegeleiding. En musicals, concerten enz. En zich verdiepen in de Antroposofie; best interessant en, als je eruit haalt waar je wat mee kan, een verrijking voor het leven. Maar Zutphen is wel een erg rustige plaats. Eric had niets te spelen en miste de reuring van het Westen. Toen verhuisd naar Leiden. Samenwonen, huisje, tuintje en 2 zoons gekregen. En lesgeven op de Vrije School Leiden. Het hele programma weer met ook nog koor: 200 pubers in zaal drijven en dan (vnl.) klassieke muziek vierstemmig instuderen. Dat is niet niks maar lukte wel. Een uitvoering van het Requiem van Mozart met orkest en solisten kan je wel een hoogtepunt noemen. Ook vele musicals, Anatevka, Westsidestory en veel zelfgeschreven materiaal. Na een jaar of 10 verlegde Eric de focus weer naar de bandjes en ging nog 2 jaar op het Stedelijk Gymnasium in Leiden werken. Daar gaf hij les aan alle brugklassen. Daarnaast was er voldoende ruimte voor andere activiteiten.
Bands
Eric heeft een paar jaar gespeeld in Klezmeracles; een (te) groot Klezmer-orkest in Amsterdam. Op z’n euphonium. De muziek was leuk maar de organisatie en niveauverschillen maakten het lastig.
Toen ontmoette hij Raymond van Houten; klarinettist uit Den Haag. Samen begonnen ze de VIVO’s. Met banjo (Mark van Gaalen) en nog een blazer (eerst trompet: Guido Kuipéri, later Henk Steenstra, toen sax: Frits Heimans) werd dat een groot succes. Eric verruilde de euphonium voor een sousafoon en de pret kon beginnen. “Van lichte bries tot windkracht 9, overal kom je de VIVO’s tegen!” En: “Is het een dweil orkest?, de Fanfare misschien? Sterker nog, het zijn de VIVO’s!” Dat werk. Men begon met melancholieke nummers die de spelers zelf mooi vonden maar het werd al snel vrolijk en feestelijk. Lag goed in de markt: bedrijfsfeesten vooral, maar ook winkelcentra, heel vaak bij IKEA, festivals, feestjes etc. Al snel was het 100 tot 150 keer per jaar optreden en viel er goed van te leven. Na de beste jaren stopte eerst Mark (vervangen door Roeland Aerden) en ook Frits. Hierna gingen we als trio verder tot ongeveer 2010. Raymond was in 2007 al gestopt. Als spin-off bestaat nog altijd Trio Balsamico: vrolijke bewegelijke muziek, origineel repertoire en overal inzetbaar. www.triobalsamico.nl
Ondertussen was Eric twee nieuwe projecten gestart:
De Fa. Rood & de Groot. Op een dag in 2001 belde een zekere Bram Groothoff. Of Eric een duo wilde vormen (hm…), met sax en sous (hm…), voortzetting van het roemruchte duo Mannen Met Migraine (hoe…?) met voornamelijk jazzliedjes (hm..). Eigen Nederlandse teksten (leuk). Zeker 30 optredens per jaar (OK, leuk, ik doe het!). Dat werd het begin van een zeer succesvolle samenwerking. Het nieuwe duo kwam snel van de grond. Pakken werden bedacht en gemaakt, Eric studeerde in 2 weken het repertoire in en schreef nog een aantal nieuwe teksten. En hoppa: spelen. Het werd meer dan 30 x per jaar want het was erg leuk. Hoogtepunt waren de optredens op Schiphol. Vele malen tussen de wachtende reizigers. Er moeten duizenden foto’s over de hele wereld circuleren met de Firma! www.roodendegroot.nl
De FUNFARE ontstond op 8 juni 2002. Toen stonden Wouter Popma, Eric en Raymond in een winkelcentrum in Katwijk als een wat merkwaardige VIVO-bezetting. Men besloot het anders aan te pakken: achter elkaar aan marcheren, rare pasjes en wat meer theater. Sloeg in als een bom! De maanden erna werd hard getraind in de Leidse Hout om de bewegingen strak en gecoördineerd te krijgen. En zo te maken dat overal doorheen gemarcheerd kon worden. Argeloze voorbijgangers vroegen om kaartjes en het was duidelijk dat dit een succes ging worden. Al snel overvleugelde de FUNFARE de VIVO’s. Meer dan 100 optredens per jaar. Binnen en buitenland (België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk, Engeland, N-Ierland). Raymond hield er in 2007 mee op maar Bram Groothoff kon soepel instromen. En Gideon Theewis.
In 2008 toonde de Efteling belangstelling en sinds die tijd loopt De Harmonie Van 3 veelvuldig door dit sprookjespark. In 2017 kwam Arend Bouwmeester erbij en nu wordt er steeds vaker met 4 man opgetreden. Optredens vol vrolijkheid en beweging.
Hoelang kunnen we dit volhouden…? Nog tot ver voorbij ons pensioen. De bewegingen gaan ooit wat minder soepel (nu nog lang niet!….) en de humor en muziek zullen nog heel lang doorgaan. En nog steeds: korte-broek-garantie tot min tien! www.funfare.nl
Basisschool
In 2013 is Eric weer wat gaan lesgeven. In het basisonderwijs bleek hij welkom. Dat was vrij nieuw en daarom erg leuk. Een paar jaar voor Aslan Muziek in Amsterdam. Lekker in Oud west met de kinderen stoeien en muziek maken. En de laatste jaren zijn het projecten in diverse steden. Geen vaste baan meer maar workshops, zanglesjes, liedjes maken, uitvoeringen instuderen en zo. Het betere freelance werk. En dat geeft veel voldoening.
Amersfoort
Sinds 2002 is Eric manager en organisator van de verschillende bands. Altijd bereikbaar per mail/app/telefoon, snel en adequaat reagerend. En altijd zijn de optredens een groot vrolijk feest! In 2014 is hij met zijn grote liefde Lidi getrouwd en zijn ze in Amersfoort gaan wonen. Van daaruit wordt Nederland (en de omringende landen) van leuke muziek voorzien. En leuke lessen. En als Eric even niet met muziek bezig is of een tekst aan het maken is gaat ie hardlopen in de bossen. Of met Lidi op reis. Of gewoon een boek lezen. Soms doet hij ook helemaal niets. En dit alles bij elkaar is precies wat hij altijd gewild heeft.